Glista psia - Toxocara Canis
Czym jest glista psia?
Glista psia to gatunek pasożytniczego nicienia, który może bytować w organizmie psa domowego i innych psowatych - lisów, wilków czy jenotów. Wyglądem przypomina bladożółty makaron o zaostrzonym końcu. Samice glisty psiej mogą osiągać nawet 20 cm i mieć średnicę 3 mm.
Do zarażenia dochodzi poprzez połknięcie inwazyjnych jaj znajdujących się w glebie lub zjedzenie żywiciela pośredniego glisty – gryzonia. Może także nastąpić w życiu płodowym lub podczas karmienia, kiedy szczenię zaraża się larwami glisty przez łożysko lub wraz z mlekiem zarobaczonej suki. Psy narażone są na zarażenie tymi pasożytami przez cały rok.
Dlaczego zarażenie glistą psią jest groźne dla psów?
U młodych psów glista psia przechodzi cały cykl rozwojowy, przechodząc z jelita cienkiego do wątroby, skąd przemieszczają się do serca i płuc zwierzęcia. Następnie pasożyty są odkrztuszane, połykane i znów trafiają do układu pokarmowego. Duża inwazja tych nicieni może u szczeniąt wywołać wymioty, wyniszczające biegunki, zahamowanie wzrostu, a nawet śmierć.
U dorosłych psów glista psia nie daje tak silnych objawów i skutkuje zazwyczaj jedynie biegunką. Bezobjawowi nosiciele wydalają jednak do środowiska duże ilości jaj, które stają się źródłem zarażenia dla kolejnych zwierząt, a także człowieka. U ciężarnych suk otorbione larwy poprzez łożysko przechodzą do płodów i umiejscawiają się w ich wątrobie. Mogą być także obecne w mleku suki karmiącej podczas pierwszych tygodni laktacji.
Czy glista psia stwarza ryzyko dla człowieka?
W ludzkim organizmie glista psia nie przechodzi całego cyklu rozwojowego – człowiek jest dla niej jedynie żywicielem przypadkowym. Nie znaczy to jednak, że toksokaroza nie jest groźna dla ludzi. Połknięte jaja glisty psiej wykluwają się w ludzkim jelicie cienkim, a larwy wędrują do różnych narządów. Toksokaroza u ludzi może mieć przebieg bezobjawowy, jednak czasem przyjmuje postać trzewną, oczną, a nawet mózgową, zajmując poszczególne narządy i prowadząc do nieodwracalnego uszkodzenia tkanek. Zarażenie glistą psią u ludzi jest trudne do wykrycia i długotrwałe.
Jak zapobiegać zarażeniu glistą psią?
Praktycznie nie ma możliwości, by uchronić psa przed zarażeniem glistą psią. Każde zwierzę wychodzące na spacer czy bawiące się z innymi psami narażone jest na połknięcie jaj tego pasożyta. Możliwe jest jednak zapobieganie rozwojowi pasożytów poprzez regularne podawanie preparatów odrobaczających. Tabletki zawierające fenbendazol należy podawać także ciężarnym i karmiącym sukom oraz szczeniętom w pierwszych 6 miesiącach życia, by zmniejszyć ryzyko inwazji glisty psiej u najmłodszych zwierząt.