Pchły to pasożyty, którymi z łatwością może zarazić się nasz domowy czworonóg. Owady te, gdy pojawią się w naszym otoczeniu, są niezwykle trudne do wytępienia. Jednak to nie wszystko – te niewielkie owady bywają także nosicielami wielu chorób odzwierzęcych i innych pasożytów. Jakie choroby przenoszone przez pchły mogą zagrażać naszemu zdrowiu?
Cykl rozwojowy pcheł
Długość cyklu rozwojowego pcheł zależy od temperatury otoczenia – w warunkach domowych może trwać zaledwie 3 tygodnie. Dorosłe osobniki w ciągu doby składają około 20 mikroskopijnych, które spadają z sierści zwierząt i roznoszą się po całym domu. W ciągu kilku dni z jaj wylęgają się larwy gnieżdżące się w posłaniach zwierząt, materacach i przeróżnych szczelinach. Żywią się one złuszczonym naskórkiem i odchodami wydalanymi przez dorosłe pchły. Po kilu dniach larwy linieją, otaczają się kokonem i przeobrażają w poczwarki. Mogą one niemal natychmiast przeobrazić się w dorosłe pchły lub pozostać w ukryciu przez wiele miesięcy. Poczwarki pcheł odporne są na działanie większości środków owadobójczych, wysokich temperatur i wysuszenie, dlatego wytępienie tych pasożytów jest wyjątkowo trudne. Dorosłe pchły od razu po wykluciu przechodzą na skórę zwierzęcia i po 24 godzinach rozpoczynają składanie kolejnych jaj.
Choroby przenoszone przez pchły
Niewielkie, skoczne owady sprawiają ogromny dyskomfort swojemu żywicielowi. Ich ugryzienia powodują świąd skłaniający zwierzę do uporczywego drapania się, doprowadzając do uszkodzeń skóry. Sama ich obecność nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia dorosłych zwierząt nieuczulonych na jad tych owadów. Pasożyty te mogą zarazić jednak zwierzęta wieloma niebezpiecznymi przypadłościami. Choroby przenoszone przez pchły to między innymi bartoneloza (choroba kociego pazura). Pchły bywają także nosicielami pasożytów, w tym tasiemca psiego Dipylidium caninum.
Tasiemiec psi jest gatunkiem pasożytującym w jelicie cienkim psów, kotów, a także człowieka. Wydalane z kałem zwierzęcia człony tasiemca zwierają jaja, które zostają połknięte przez larwy pcheł. Po przekształceniu się larw w osobniki dorosłe, pchły zawierają wewnątrz niedojrzałe formy tasiemnca – cystycerkoidy. Do zarażenia tasiemcem dochodzi drogą pokarmową poprzez połknięcie dorosłej pchły z cystycerkoidem. Pasożyt ten stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia domowych czworonogów – w organizmie psów i kotów może osiągać długość nawet 70 cm. U dorosłych zwierząt choroba pasożytnicza przebiega zazwyczaj bezobjawowo, przez co jest trudna do wykrycia nim przybierze poważną formę. Objawy zarażenia tasiemcem to świąd w okolicach odbytu, wychudzenie, wymioty. Na zarażenie tym pasożytem narażeni są także ludzie, którzy przebywają w otoczeniu zwierząt domowych. U dzieci obecność tasiemca może wywołać silne bóle brzucha, zaburzenia snu i utratę apetytu.
Jak zapobiegać inwazji tasiemca przenoszonego przez pchły?
Poczwarki pcheł zawierające cystycerkoidy tasiemca są trudne do wyeliminowania ze środowiska. Regularne stosowanie środków przeciwpchelnych u zwierząt domowych jest najskuteczniejszym sposobem na zapobieganie inwazji tasiemca psiego. W przypadku pojawienie się pcheł w domu ważne jest nie tylko zwalczanie ich postaci dorosłych, ale także eliminowanie ich jaj, larw i poczwarek poprzez dokładne odkurzanie i pranie posłań zwierząt, mebli, dywanów i materacy.
